In een eerdere blog schreef ik al dat werkgevers wel eens doorslaan als er sprake is van (vermeend) grensoverschrijdend gedrag op het werk. Zo ook in deze nieuwe kwestie. Recent moest het Hof Arnhem-Leeuwarden (ECLI:NL:GHARL:2024:3148) zich namelijk buigen over de vraag of de werkgever een mannelijke werknemer op staande voet had mogen ontslaan, omdat hij een eenmalig geprobeerd had een kus te geven aan een vrouwelijke werknemer.

Wat was er aan de hand? In verband met een verhuizing wilde een mannelijke werknemer een vrouwelijke collega (receptioniste) ter afscheid een kus geven. Volgens deze vrouwelijke collega was die kus op haar mond gericht en had de man hier een seksuele bijbedoeling bij. Omdat zij haar hoofd had afgewend kon zij volgens haar die kus op de mond voorkomen en kwam de kus terecht op haar haar.

Volgens de man had hij haar helemaal niet op de mond willen zoenen en had hij alleen de bedoeling om met een kus op de wang afscheid van haar te nemen. 

De vrouwelijke collega was hier echter hevig geëmotioneerd door geraakt en heeft haar werkgever direct op de hoogte gesteld. Deze werkgever heeft de mannelijke collega hierover gehoord. Hoewel de werknemer aangaf geen enkele seksuele bijbedoeling gehad te hebben, heeft de werkgever hem op staande voet ontslagen. Dit, terwijl hij 39 onberispelijke dienstjaren had.

De man vocht dit ontslag op staande voet – uiteraard – aan en eiste diverse vergoedingen van zijn ex-werkgever.

Het Hof oordeelde dat de werkgever deze werknemer niet op staande voet had mogen ontslaan. Volgens het Hof was niet komen vast te staan dat de mannelijke collega geprobeerd had de receptioniste op de mond te zoenen, noch dat hij daar seksuele bijbedoelingen bij had gehad. Er waren namelijk geen getuigen aanwezig, de camera stond die dag niet aan en de verklaringen van de man en de vrouw liepen op dit cruciale punt uiteen.

De vrouwelijke collega had na dit voorval een en ander wel met collega’s besproken – die er dus niet bij aanwezig waren geweest – en het Hof stelt (terecht) dat de enkele omstandigheid dat de receptioniste het voorval aan collega's heeft verteld, niet betekent dat de kus (poging) daadwerkelijk gericht was geweest op haar mond, maar dat daaruit alleen kan worden afgeleid dat de receptioniste dit zo heeft ervaren.

De werkgever had echter in het ontslag op staande voet brief wél opgenomen dat de man geprobeerd had haar op de mond te zoenen.

Volgens het Hof is dit dus niet komen vast te staan en is het ontslag op staande voet niet geldig gegeven. Het feit dat de mannelijke werknemer erkend had dat hij een kus op de wang wilde geven en deze ook had gegeven, betekende niet dat hij daarmee erkend heeft dat hij geprobeerd had haar op de mond te zoenen en daar seksuele bijbedoeling bij had.

Nu het ontslag op staande voet dus niet geldig was, moest de werkgever hem diverse vergoedingen betalen, te weten een transitievergoeding van bijna € 51.000,00 bruto, een gefixeerde schadevergoeding van bijna € 16.000,00 bruto en een billijke vergoeding. Omdat de man al een nieuwe baan had met een hoger inkomen, bedroeg deze billijke vergoeding slechts € 5.000,00 bruto.

Moraal van het verhaal: 

Werkgevers, denk goed na voordat u in deze Me-Too-periode te heftig reageert. Pleeg zorgvuldig hoor en wederhoor en schiet niet direct in een kramp waardoor u mogelijk een veel te vergaande sanctie oplegt. Onderzoek het eventuele grensoverschrijdend gedrag goed, professioneel en zorgvuldig, al dan niet d.m.v. een extern deskundig bureau. Alle betrokkenen verdienen dat dit onderzoek uiterst nauwgezet gebeurt. Doet u dit niet, dan kan achteraf blijken dat een forse sanctie als een ontslag op staande voet niet gegeven had mogen worden. Dit kan u dan heel duur komen te staan. 

Mocht u vragen hebben over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, dan kunt u contact met mij opnemen per e-mail: stegeman@benkadvocaten.nl of mobiel: 06 - 29 29 36 38.