In 2019 besluit een schietvereniging dat zij behoefte heeft aan een kogelvanger. Een kogelvanger is een soort muur die op een schietbaan de afgeschoten kogels opvangt. De vereniging spreekt met een handelaar in schietsportbenodigdheden af dat die de materialen voor deze kogelvanger zal leveren en gedurende een korte periode zal helpen bij de opbouw ervan.

Zo geschiedde. De kogelvanger wordt in twee weken opgebouwd, waarbij de handelaar een dag hulp verleent. De vereniging neemt de kogelvanger vervolgens in gebruik. Maar drie jaar later gaat het mis. De kogelvanger begint in te zakken tot deze uiteindelijk in het geheel niet meer te gebruiken is. De schietvereniging ontbindt vervolgens de overeenkomst met de handelaar en verzoekt om terugbetaling van de koopsom. Volgens de vereniging is de kogelvanger niet geschikt en mocht zij verwachten dat de kogelvanger minstens vijftien jaar zou kunnen worden gebruikt.

Heeft de vereniging gelijk en moet de handelaar de koopsom terugbetalen? Daarvoor is uiteindelijk van belang wat partijen nu eigenlijk hebben afgesproken en wat zij van elkaar mochten verwachten. Volgens de rechtbank mocht de vereniging niet verwachten dat de opgebouwde kogelvanger 15 jaar mee zou gaan. Het is immers niet gebleken dat het door de handelaar geleverde materiaal ondeugdelijk was. Bovendien heeft de vereniging er bewust voor gekozen om de kogelvanger (grotendeels) zelf op te bouwen en heeft de handelaar geen verdere garanties gegeven dan voor de kwaliteit van het materiaal.  De rechtbank wijst daarom de vordering van de vereniging af. Wat zullen we zeggen, niet geschoten is altijd mis?

Wilt u de uitspraak zelf lezen? Dat kan via deze link